Η ΛΥΠΗ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ

Αυτήν την Παρασκευή (20 Ιανουαρίου), τα θέματά μας ήταν  δύσκολα.Το λάμδα της "λύπης" θέλαμε κι εμείς να το αποφύγουμε, όπως και οι πρωταγωνιστές του βιβλίου. Καταλήξαμε να ανταλλάσσουμε ιδέες για τη διαχείριση της λύπης μας. "Τρώγοντας σοκολάτες, κάνονας δουλειές, κλαίγοντας  ή τρώγοντας μέχρι σκασμού, μιλώντας με φίλους, παίζοντας ηλεκτρονικό παιχνίδι ή βλέποντας ταινία" ήταν μερικές από τις πρακτικές αντιμετώπισης της λύπης που προτάθηκαν. Καλύτερα βέβαια να μη  νιώσουμε τη λύπη, αλλά αν μας βρει, «και αυτό θα περάσει» έλεγαν οι παλιοί….

   Τα πράγματα χειροτέρεψαν στο επόμενο θέμα μας, «τη μοναξιά». Μοναχικοί μαθητές που δεν έχουν την αίγλη της δημοφιλίας, που υφίστανται ειρωνείες ή και προσβολές από τους συμμαθητές τους, που δεν κουδουνίζουν τα τηλέφωνά τους με προσκλήσεις φίλων κ.λπ.. Κάπου στα περιστατικά της αφήγησης, βρήκαμε κομμάτια του εαυτού μας, σκηνές από την τάξη μας, παιδιά μοναχικά στις εκδρομές μας... Αναζητήσαμε τις ευθύνες σε όλες τις πλευρές και υποσχεθήκαμε να βοηθήσουμε με όλη μας τη δύναμη να  μην υψώνονται τέτοια τείχη στο σχολείο και αλλού…..