Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ι. ΔΕΥΚΤΟΣ, Σμύρνη, συγγνώμη

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ από τη μαθήτρια του Γ4  Ελισάβετ Πατρίκη


Σμύρνη. Η πόλη με τα αρώματα, τις γεύσεις, τους ήχους και τα χρώματα. Η πόλη του πλούτου και του έρωτα. Η πόλη στην οποία πολλοί κυνηγούν τα όνειρά τους. Όμως η μοίρα δε μας επιφυλάσσει πάντα καλά πράγματα. Η Σμύρνη καίγεται, οι εχθροί τρέχουν να ξεφύγουν από τη φωτιά κι από το γιαταγάνι του Τούρκου κατακτητή. Ο εχθρός είναι αμείλικτος. Βασανίζει, αποκεφαλίζει, βιάζει. Όσοι μένουν ζωντανοί καταφέρνουν να φτάσουν απέναντι, στη μάνα Ελλάδα. Όμως εκεί οι δυσκολίες είναι πολλές. Οι ακατάλληλοι καταυλισμοί αλλά και η αφιλόξενη συμπεριφορά των ντόπιων ξύνουν ακόμα περισσότερο τις πληγές τους. Ποτέ δεν ξέχασαν τις όμορφες μέρες, τα σπίτια τους, τη μυρωδιά του γιασεμιού και του βασιλικού που πλημμύριζε τις γειτονιές τους. Η ελπίδα να γυρίσουν στην πατρίδα και να δουν κάποιον δικό τους πάντα θα υπάρχει. Όμως πρέπει να επιβιώσουν. Να ξεπεράσουν τις δυσκολίες, να ξαναρχίσουν τη ζωή  τους. Δε θα είναι εύκολο και οι Σμυρνιοί το ξέρουν. Είναι όμως αποφασισμένοι να προσπαθήσουν. Γιατί η ελπίδα ποτέ δεν τους εγκατέλειψε. 

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ  www.biblionet.gr

Από τα αρώματα της Ανατολής έως τους προσφυγικούς καταυλισμούς της Κοκκινιάς, και από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τη Μικρασιατική καταστροφή: ένα ταξίδι σε χρόνους και τόπους μεγάλων ανατροπών. Μια ιστορία μέσα στην Ιστορία. Mια διαδρομή στο άγνωστο που ξεκινά όταν δύο αδέλφια από το Κορδελιό παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους: ο Πέτρος κυνηγά το όνειρο στη θάλασσα, ενώ η αδελφή του, Ευτέρπη, το αναζητά στη Σμύρνη: στην πόλη του πλούτου και του έρωτα, του πολιτισμού και της υψηλής αισθητικής. Στη γοητεία της αρχοντικής πολιτείας με τα ιδιαίτερα χρώματα και τις γεύσεις, με τους ήχους και τις μυρωδιές της. Στον ίδιο τόπο, όμως, όπου και η μοίρα οργανώνει το δικό της σχέδιο, που θα κλονίσει για πάντα τη ζωή τους, αλλά και τη ζωή χιλιάδων Ελλήνων της Μικρασίας.

Ένα μυθιστόρημα για τις πιο έντονες, τις πιο ελπιδοφόρες, αλλά και τις πιο ζοφερές στιγμές μιας πόλης που αγαπήθηκε, υμνήθηκε, και εξακολουθεί να μας πονάει ακόμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου